In deze bijzondere tijd is het nóg belangrijker om oog te hebben voor elkaar en de wereld om ons heen. Daarom hebben we bij Uniglobe Alliance Travel en goMICE het initiatief genomen om ons wekelijks in te zetten voor sociale instanties en wat extra hulp te bieden aan degene die dit behoeven. Ben je benieuwd naar alle mooie ervaringen van onze collega’s? Je leest het hier!
Eveline, Uniglobe Alliance Travel Manager Operations Goes, hielp tot voor kort wekelijks op de Covid-afdeling bij een zorginstelling bij haar in de buurt. De Grazia heeft haar verhaal opgepikt en verwerkt in een mooi artikel, dat wij hieronder natuurlijk vol trots met je delen!
‘De Covid-afdeling heeft alle hulp nu extra hard nodig’
Afkomstig uit: Grazia/2021
Normaal draait het leven van Eveline (36) om reizen. Ze gaat graag naar verre landen werkt bij een zakenreisbureau. Maar toen alles stil kwam te liggen, besloot ze te gaan helpen in de zorg.
Door: Eva Munnik
EVELINE: “De laatste reis die ik maakte, was naar Canada. Samen met mijn vriend Martin en ons driejarige zoontje Vik. Vik ging al mee naar Zuid-Afrika toen hij zeven maanden was. Ik gaf hem de fles midden in de rimboe tussen de wilde dieren. Op reis gaan vind ik heerlijk, omdat ik graag nieuwe plekken ontdek en ik bovendien van fotografen houd. Reizen is niet alleen een hobby, maar ook mijn werk. Ik ben manager bij een zakenreisbureau. Bij Uniglobe Alliance Travel boeken we alle onderdelen van een werktrip voor bedrijven: de vlucht, hotels, huurauto’s. Toen corona kwam, dachten we eerst dat het allemaal wel mee zou vallen. We hoopten dat het ergste na een paar maanden voorbij zou zijn. Maar het duurde steeds langer en langer. Op dit moment boeken we maar tien procent van wat we normaal regelen aan zakenreizen. Soms moeten bijvoorbeeld monteurs echt ergens heen en die krijgen dan speciale toestemming om dat land in te reizen. De rest ligt allemaal stil. als er gesproken wordt over contracten van mijn werknemers die misschien niet verlengd kunnen worden, voel ik me wanhopig. Bij elke nieuwe persconferentie wordt onze hoop de grond weer in gestampt. Sommige personeelsleden zijn de onzekerheid zat en vertrekken zelf, daar baal ik zo van, want ik wil die mensen helemaal niet kwijt. Gelukkig heeft ons bedrijf een heel sterke basis en redden we het wel.”
Bron: Grazia 2021
In de war
‘Toen het in oktober nog rustiger werd door de tweede golf aan coronabesmettingen, besloten mijn collega’s en ik te gaan kijken of we ons niet ergens nuttig konden maken. Ik belde rond en zorginstelling Ter Weel bij ons in Goes was meteen enthousiast. Zij runnen een speciale Covid-afdeling voor besmette ouderen die zorg nodig hebben of vanwege quarantainte niet thuis bij hun familie kunnen blijven. Ik help er als gastvrouw en beman de telefoon, wat heel fijn is voor de verzorgenden die dat er normaal bij moeten doen. Vaak belt familie hoe hun dierbare de nacht is doorgekomen, of de apotheek over bepaalde medicatie. Ik bestel ook de lunch en zet maaltijden in de lift naar boven. Vanwege besmettingsgevaar kom ik in principe niet op de afdeling zelf, maar laatst hadden ze handen tekort bij het uitdelen van de maaltijden. Toen vroegen zij of ik wilde bijspringen. Ik moest een beschermend pak aan: zo’n schort waar je armen en benen ook in gaan, een haarnetje, een bril en een medisch mondmasker – veel comfortabeler trouwens dan wat wij in de supermarkt dragen. Voor het eerst zag ik de patiënten, dat was best even wennen aangezien ik nul ervaring in de zorg heb. Op de afdeling waar de mensen goed helder waren, vond ik het leuk om rond te lopen en eten te serveren.
Wat wel bij me binnenkwam, waren de patiënten die psychisch in de war zijn. Eén mevrouw was dementerend en zei: ‘Waar ben ik? Waar zijn mijn spullen?’ Om de vijf minuten vroeg ze het weer. k wist niet hoe daarmee om moest gaan. Ik heb altijd geroepen dat de zorg absoluut niets voor mij is, ik ben gewoon niet zo zorgzaam en geduldig. Maar ondanks dat vind het ontzettend fijn dat ik iets kan bijdragen op de Covid-afdeling. Zij hebben alle hulp nu hard nodig. De zorg was altijd een beetje een ver-van-mijn-bed-show, maar nu ik zie hoeveel tijd het kost om mensen goed te verzorgen, is mijn respect alleen maar toegenomen.”
Bron: privé foto’s Eveline
Lege agenda
“Mijn collega’s in de reisbranche en ik hopen een beetje dat er na de zomer weer wat meer gereisd kan worden, maar het hangt natuurlijk helemaal af van het vaccineren en wat de overheid toestaat. Ik heb mijn ups en downs, denk soms wel: komt het ooit nog goed? Zelf zou ik ook zo graag weer reizen. Met mijn gezin zou ik in 2020 eigenlijk naar Amerika gaan, met een camper naar Denver naar Salt Lake City. Ik had het tot in de puntjes uitgestippeld en had er zo’n zin in. We hebben het eerst verplaatst naar 2021, maar dat heb ik ook weer geannuleerd. Hopelijk kan het in 2022. Soms baal ik daarvan, maar je leert ermee te leven en eerlijk gezegd heeft een lege agenda soms best fijne kanten. Je geniet meer van de ‘kleine’ uitjes. In de tussentijd is het prettig om in elk geval nuttig te zijn in de zorginstelling.”
